
დიაბეტით დაავადებული პაციენტები აღნიშნავენ, რომ მედიკამენტების მისაღებად სპეციფიკური მედიკამენტის ვაუჩერის აღების აუცილებლობა დგას, ის კი მხოლოდ თელავში გაიცემა. მოქალაქეთა აღშფოთებას ის ფაქტიც იწვევს, რომ ვაუჩერის და სხვადასხვა დოკუმენტების განახლება ხშირად უწევთ, ეს კი წამდაუწუმ თელავში სიარულის აუცილებლობას წარმოშობს.
„ამდენი ბარიერი როგორ შეიძლება. დროის გარდა თელავში სიარული ფინანსურ ხარჯებთანაც არის დაკავშირებული. ბევრი ვიცი, რომ წასვლას ვერ ახერხებს და ინსულინის სასესხებლად დადიან–ხოლმე. ხან წასვლას ვერ ვახერხებთ, ხან სახელმწიფოს მიერ გამოწერილი დოზა არ გვყოფნის და ნაცნობებში დავდივართ, რომ ინსულინი ვიშოვოთ. მისასალმებელია ის ფაქტი, რომ საკითხი მკაცრად კონტროლირდება, მაგრამ ეს პაციენტების ხარჯზე არ უნდა ხდებოდეს და ეს ბარიერები დაბრკოლების საბაბი არ უნდა ხდებოდეს,“ – აცხადებს დედოფლისწყაროში მცხოვრები პაციენტი, ელზა ჩერქეზიშვილი.
როგორც ექიმი ენდოკრინოლოგები განმარტავენ, წლების განმავლობაში, ვინაიდან დიაბეტი პროგრესირებადი დაავადებაა, მიზნის მისაღწევად, ანუ გლიკოჰემოგლობინის 7%-ზე ქვემოთ შესანარჩუ¬ნებ¬ლად, საჭირო ხდება მკურნალობის სტრატეგიის შეცვლა.
ინსულინდამოკიდებულთა, ანუ ე.წ. II–ე ტიპის დიაბეტის ყველაზე მასშტაბური კვლევა — UKPDS — ჩატარდა ინგლისში. მასში მონაწილეობდა დაახლოებით 3 900 ახლად-დიაგნოსტირებული პაციენტი. მათი კვლევაში ჩართვა ხდებოდა 1977-1991 წლებში და დაკვირვება გაგრძელდა საშუალოდ 10 წელი. კვლევის შედეგები გამოქვეყნდა 1998 წელს (UKPDS ). ამ კვლევამ ნათლად აჩვენა, რომ გლიკოჰემოგლობინის თითოეული პროცენტით შემცირებას თან ახლდა დიაბეტის ნებისმიერი გართულების 21%-ით შემცირება, დიაბეტით გამოწვეული სიკვდილიანობის 21%-ით შემცირება, მიოკარდიუმის ინფარქტის 14%-ით შემცირება და მიკროვასკულური (რეტინოპათია, ნეფროპათია) რისკის 37%-ით შემცირება. დიაბეტოლოგიაში ჩატარებულმა სხვა კლინიკურმა კვლევებმაც მსგავსი შედეგები აჩვენა, მეტნაკლები ვარიაბელობით. /ქიზიყი/
Комментариев нет:
Отправить комментарий