დედოფლისწყაროს მუნიციპალიტეტის სპეციალისტმა ოთარ კოვზირიძემ ჟურნალისტებზე ზეწოლის ფაქტებთან დაკავშირებით ვრცელი კომენტარი კახეთის საინფორმაციო ცენტრთან გააკეთა.
მივყვეთ თავიდან: ინტერვიუს დასაწყისში ვაჟბატონი კოვზირიძე აღნიშნავს, რომ ვინც ნაციონალურ შტაბში დაეხეტებოდა ყველამ თანამდებობა მიიღო და მეც ამიტომ ვიყავი ნახსენებიო... შემდეგ კოვზირიძე ცრუობს და ამბობს, თითქოს მისი გაღიზიანება იმ ფაქტმა გამოიწვია, რომ მისთვის სტატიის დაწერამდე არავის არაფერი უკითხავს და სწორედ ამიტომ გადაწყვიტა რედაქციაში წერილის გამოგზავნა.
ცნობისთვის: გაზეთ ქიზიყის კორესპონდენტმა თამილა გურაშვილმა ამ უკანასკნელს რამდენჯერმე პირადად ჰკითხა, არჩევნების შემდეგ რატომ დადიოდა ის ხშირად გამგეობის შენობაში და კონკრეტულად რაზე დაასაქმეს, თუმცა კოვზირიძე თვითმმართველობის ორგანოში მუშაობის დაწყებას კატეგორიულად უარყოფდა. სწორედ ამის გამო დაიწერა სტატიაში, რომ მას ახალი სამსახური ეპაზორებოდა და ამიტომაც ასაიდუმლოებდა...
,,ამიტომაც მივწერე, რომ თავი შეიკავონ ასეთი კომენტარებისგან - ამბობს კოვზირიძე. დიდი ბოდიში, მაგრამ იქნებ აგვიხსნათ, როდის აქეთ ვითვალისწინებთ თქვენს შენიშვნებს და როდიდან დაინიშნეთ
დამოუკიდებელი ჟურნალისტების ცენზორად?... ან რატომ გვაიძულებთ, რომ თავი შევიკავოთ? დამოუკიდებელი გაზეთი იმას დაწერს, რასაც საჭიროდ ჩათვლის და მით უფრო თქვენ ნამდვილად არ შეგეკითხებით, როგორ კომენტარს გავუკეთებთ ამა თუ იმ მოვლენას... ეს ნამდვილად ჩვენი კომპეტენციაა და თუ ღმერთი გწამთ, ჩვენს პროფესიულ საქმიანობაში ნუ ერევით.
- საერთოდ არ შემეხონ... არ შემეხონ რა. მე ჩემი ცხოვრება მაქვს... –აცხადებს 22 წლის კოვზირიძე. ბოდიში მოიხადეთ, არ შემეხოთ რას ჰქვია... სანამ საჯარო სამსახურში იმუშავებთ, და იმ დრომდე, ვიდრე ხელფასს ბიუჯეტიდან აიღებთ, მანამ ვერ შეგეშვებით და პირობას გაძლევთ, რომ ყველა მათგანის ყველა საქმიან ნაბიჯს გამოვამზეურებთ... არ შემეხოთო რომ იქადნებით, უხერხულობას უნდა გრძნობდეთ, რადგან ვერავინ აგვიკრძალავს საჯარო მოხელეთა ნაბიჯები განვიხილოთ. მით უფრო თქვენ. როგორც სჩანს გავიწყდებათ, რომ საჯარო სამსახურში მუშაობთ და საჯაროობა ინფორმაციის თავისუფლად გავრცელებასაც გულისხმობს... ალბათ, თქვენ საჯარო სამსახური მხოლოდ ხელფასის მისაღებად გჭირდებათ და, ასე არ გამოვა, ბატონებო!...
,,მაგას არ ვეხები და არც მე არ უნდა შემეხონ“, - აღნიშნავს კოვზირიძე. პიროვნულად ოთარ კოვზირიძეს ჩვენ არ შევხებივართ და არც ვაპირებთ მის პირად საკითხებზე ვწეროთ. ჩვენი და საზოგადოების ინტერესი მხოლოდ მისმა პარტიულმა ნაბიჯებმა და საჯარო სამსახურში დასაქმებამ გამოიწვია. ამის უფლებას კი ვერავინ ჩამოგვართმევს დედამიწის ზურგზე... ბავშვური ლოგიკაა -- მე მაგას არ ვეხები და არც მე შემეხოთო. ბრიყვული მიდგომაა და ასე არ გეკადრებათ... ჟურნალისტები ყველა საჯარო მოხელეს ვეხებით და იქნებ აგვიხსნათ, რა ხართ თქვენ ასეთი, რომ გამონაკლისი დავუშვათ და არ შეგეხოთ... ასეთი რა ღვაწლი მიგიძღვით სამშობლოს წინაშე... აგვიხსენით ერთი, რატომ არ უნდა შეგეხოთ...
,,მოხეტიალეს რომ მეძახის, რა უფლება აქვს? ამით შეურაცხყოფას მაყენებს. -- ჯერ ერთი თავი შეურაცხყოფილად თუ იგრძენით და მიგაჩნიათ, რომ სტატიამ შეურაცხყოფა მოგაყენათ, ამის გამო მუქარა კი არ უნდა დაიწყოთ, სასამართლოს უნდა მიმართოთ და იქ გაირკვევა მტყუან-მართალი... რა უფლება აქვთო რომ ამბობთ, აჭარბებთ... სამდვილად საეჭვო დამთხვევაა ის, რომ ვინც პარტიის საარჩევნო შტაბთან დაეხეტებოდა ყველამ სამსახურები ერთბაშად მიიღეთ და სწორედ ეს იყო ნაგულისხმები... ახლა ისიც არ თქვათ, რომ ნაცმოძრაობის შტაბთან შეხება არ გქონიათ...
,,წერილის გაგზავნისას არც მიფიქრია რაიმე სახის ზეწოლაზე“ -- ამბობს კოვზირიძე კახეთის საინფორმაციო ცენტრის ჟურნალისტთან საუბარში... ჯერ ერთი, თუ არ გიფიქრია, საინტერესოა მუქარა რატომ გაურიე და მეორეც, მოხსენიო რომ წერ - რა გეგონა, შეგვეშინდებოდა, სტატიას პორტალიდან უცებ გავაქრობდით და ბოდიშსაც მოგიხდიდით, თუ რაა... ნუთუ, მართლა გჯეროდა, წაშალეთო რომ მოგვწერდი -- წავშლიდით???... ასე რომ ვშლიდეთ სტატიებს და ჩვენი დაშინება შესაძლებელი რომ იყოს, აქამდე....
კარგად არ გვცნობ და ამიტომ, თორემ ჩვენი დაშინება, მოსყიდვა და დაჩმორება ბევრს უცდია, მაგრამ.... ჩვენ ისევ ამ სფეროში ვართ და უამრავი საჯარო მოხელე გავისტუმრეთ პოლიტიკურ სანაგვეზე და კვლავაც ბევრს გავისტუმრებთ...
,,უბრალოდ, მეც გავაკეთებ გვერდს ინტერნეტში და დავწერ მაგაზე“ - იქადნება სპეციალისტი. გიხაროდენ, ბატონებო, დედოფლისწყაროს კიდევ ერთი მედიასაშუალება ექნება, რომელსაც ბატონი კოვზირიძე ჩაუდგება სათავეში. საჯარო მოხელე სტატიების წერას თავადვე გეგმავს...
გამოგიტყდებით და, ესეც მეტად უცნაური და ბავშვური მიდგომაა... ვისზეც რამე დაგვიწერია ყველამ სტატიების წერა რომ დაიწყოს, წარმოგვიდგენია რა მოხდება... ან სად გაგონილა, ჟურნალისტებზე განაწყენებული საჯარო მოხელეები ანგარიშსწორებისა და შურისძიების მიზნით თავადაც გაზეთებს ქმნიდნენ და სტატიების წერას იწყებდნენ???... უნებურად გაგვაცინე...
- ე.ი. რაც უნდა დაწეროს ხმ
ა არ გავცე? ჟურნალისტებმა თავი გამანებონ რა“... -- ასე ასრულებს პირველ ინტერვიუს ოთო კოვზირიძე...
ჯერ ერთი, თუ გნებავს, რამდენჯერაც დავწერთ, იმდენჯერ გაგვეცი ხმა და ერთად ვნახოთ, რა შედეგამდე მივა ყველაფერი და ვინ აღმოჩნდება მტყუანი... და მეორეც: ბოლოსაც ხაზგასმით რომ იმეორებ, ჟურნალისტებმა თავი გამანებონ რაა-ო, გინდ მეგობრულ რჩევად მიიღე და გინდაც უფროსი ადამიანების პასუხად. ჩვენც გახგასმით გპასუხობთ: ბატონო ოთარ, სანამ საჯარო სამსახურში იქნებით და ხელფასს ადგილობრივი ბიუჯეტიდან აიღებთ, მანამდე ჟურნალისტები თავს ნამდვილად ვერ გაგანებებთ... თავის განებება ავტომატურად მაშინ მოხდება, როცა თქვენ გაანებებთ თავს საჯარო სამსახურს.
ბოლოს ერთი რჩევა გვექნება: თუ ჟურნალისტების გარეშე გსურთ ცხოვრება, მაშინ ნურც პარტიულ საქმიანობაზე გექნებათ პრეტენზია და მით უფრო საჯარო სამსახურს მოეშვით და გპირდებით, რომ სახლში მჯდარ, ანდა კერძო სფეროში დასაქმებულ კოვზირიძეზე არც გაზეთები დაწერენ და არც ჟურნალისტები მიმოიხილავენ მის საქმიანობას... ამხელა ინტერესის მიზეზი სწორედ ისაა, რომ მმართველ პარტიაში გაერიეთ, შემდეგ კი ღვაწლი დაგიფასდათ და ლევანა ბაღაშვილმა ხელფასიანი სამსახურიც დაგაჯახათ...
და კიდევ: მოდი, ძმურად, განმარტებითი ლექსიკონი გადაშალე, ან სადმე გაიკითხე და აგიხსნიან ,,საჯარო სამსახური“ რას გულისხმობს...
პატივისცემით,
გაზეთ ქიზიყის რედაქცია.
* * *
კოვზირიძემ კომენტარი გააკეთა: ,,ჟურნალისტებმა თავი გამანებონ რაა... მე ჩემი ცხოვრება მაქვს
„ნუ მეხებით, თორე მერე ნახეთ ჩემი შეხება თქვენს მიმართ“
„ეს სტატია მოხსენით... ნუ მეხებით საერთოდ, თორე მერე ნახეთ ჩემი შეხება თქვენს მიმართ...“, - ამ შინაარსის წერილი, ოთარ კოვზირიძისგან, ელექტრონული ფოსტით ჟურნალისტმა ილია მარტყოფლიშვილმა მიიღო. ოთარ კოვზირიძე „ნაციონალური მოძრაობის“ აქტივისტი და დედოფლისწყაროს მუნიციპალიტეტის გამგეობის თანამშრომელია. კოვზირი
ძე ირწმუნება, რომ მისი სიტყვები მუქარას არ შეიცავს, თუმცა ვერ განმარტავს, რა უფლებით მოსთხოვა საჯარო მოსამსახურემ ჟურნალისტს ბლოგზე განთავსებული მასალის წაშლა.
„დაწერა, რომ ნაცმოძრაობის დედოფლისწყაროს ორგანიზაციის ოფისში ვისაც კი ოდესმე წინ და უკან უხეტიალია, ბოლო დროს ყველამ თანამდებობა მიიღოო. მოხეტიალედ მეც ვიყავი მოხსენიებული. ჩემთან არავინ მოსულა და არაფერი უკითხავს. ამიტომაც მივწერე ეს წერილი მეილზე და ვუთხარი, რომ თავი შეიკავონ ასეთი კომენტარებისგან და საერთოდ არ შემეხონ“, - აღნიშნავს კოვზირიძე.
- არ შეგეხონ? რას გულისხმობთ?
- არ შემეხონ რა. მე ჩემი ცხოვრება მაქვს, მაგას არ ვეხები და არც მე არ უნდა შემეხონ. მოხეტიალეს რომ მეძახის, რა უფლება აქვს? ამით შეურაცხყოფას მაყენებს.
- გამგეობაში რა თანამდებობაზე მუშაობთ?
- სპეციალისტი ვარ და კომპიუტერული ტექნოლოგიები მაბარია.
- ე.ი. საჯარო მოსამსახურე ხართ. არ მიგაჩნიათ, რომ ამ შინაარსის წერილით ჟურნალისტზე ზეწოლას ახდენთ?
- წერილის გაგზავნისას არც მიფიქრია რაიმე სახის ზეწოლაზე. უბრალოდ, მეც გავაკეთებ გვერდს ინტერნეტში და დავწერ მაგაზე“.
- კანონმდებლობა, როგორც საჯარო მოსამსახურეს თმენის ვალდებულებას რომ გაკისრებთ, არ იცით?
- ე.ი. რაც უნდა დაწეროს ხმა არ გავცე? ჟურნალისტებმა თავი გამანებონ რა“...
სანამ მარტყოფლიშვილი კოვზირიძისგან ამ წერილს მიიღებდა, მანამდე მას, როგორც თავად ამბობს, „ნაციონალური მოძრაობის“ დედოფლისწყაროს რაიონული ორგანიზაციის ახალგაზრდული მიმართულების კოორდინატორი გიორგი პაპუაშვილი დაემუქრა.
„გიორგი პაპუაშვილს პირადად არ ვიცნობ. წინასაარჩევნო პერიოდში რამდენჯერმე ვახსენე მასალებში, რის გამოც განაწყენებულია. გასულ კვირას, ზედიზედ რამდენიმე სტატია გამოვაქვეყნე, სადაც ვწერდი, რომ მმართველი პარტიის ახალგაზრდული ფრთიდან ახალგაზრდები ნაცნობ - მეგობრობის ნიშნით საკრებულოში და სხვადასხვა სამსახურებში ერთდროულად დასაქმდნენ. ამაზე განაწყენებული პაპუაშვილი ერთ-ერთ შეხვედრაზე საჯაროდ დამემუქრა, რომ სადაც დამიჭერს, თავს გამიტეხავს. მისივე თქმით, სიტყვიერი მუქარა მხოლოდ სიტყვად არ დარჩება და მას სისრულეში აუცილებლად მოიყვანს“, - ამბობს ილია მარტყოფლიშვილი.
„ადამიანის უფლებათა ცენტრის“ კახეთის ოფისის იურისტის ლია ხუროშვილის თქმით, ადგილობრივი თვითმმართველობის არჩევნების შემდეგ საჯარო მოხელეები ჟურნალისტების მიმართ აგრესიას არ ფარავენ.
„ზოგიერთი მუნიციპალიტეტის გამგებელს მიაჩნია, რომ მუნიციპალიტეტში მომხდარი ფაქტის შესახებ ინფორმაციის რესპუბლიკის მასშტაბით გახმოვანება „ბოზობაა“. ამ მხრივ განსაკუთრებით რთული მდგომარეობა დედოფლისწყაროს რაიონშია, სადაც სამოქალაქო სექტორი პრაქტიკულად არ არსებობს“, - აღნიშნავს ხუროშვილი. იგი 3 ივლისს, დედოფლისწყაროში მომხდარ ინციდენტს იხსენებს, როცა დედოფლისწყაროს მუნიციპალიტეტის გამგებელმა ნიკოლოზ შანშიაშვილმა ჟურნალისტ გელა მთივლიშვილს პროფესიული მოვალეობის შესრულების დროს ვიდეოკამერა დაუზიანა.
„როცა რაიონის გამგებელი ჟურნალისტს ასე ექცევა და ამისთვის მას პასუხს არავინ სთხოვს, ეს დაუსჯელობის სინდრომს ამძაფრებს. ჩინოვნიკები რაიონის პირველი პირისგან მაგალითს იღებენ და ცდილობენ ჟურნალისტები დააშინონ. 2004 წლიდან დღემდე, ჟურნალისტებზე ზეწოლისა და თავდასხმის 10-ზე მეტი ფაქტიდან, მხოლოდ ერთია გამოძიებული, რადიო „ჰერეთის“ დირექტორის რამაზ სამხარაძის ცემის ფაქტი პარლამენტის ყოფილი დეპუტატის დავით კაპანაძის მიერ. სასამართლოს მიერ დამნაშავედ ცნობის შემდეგ კაპანაძე კონტროლის პალატის ადმინისტრაციის უფროსის მოადგილედ დაინიშნა. ადამიანებს შეუძლიათ სცემონ ჟურნალისტი, დევნიდნენ თავისუფალ სიტყვას, შემდგომ დასაქმდნენ და დაწინაურდნენ“, - ამბობს ხუროშვილი
ჟურნალისტ გელა მთივლიშვილის თქმით, რეგიონში გაურესდა მდგომარეობა საჯარო ინფორმაციის მიღების კუთხით: „არჩევნების შემდეგ საჯარო ინფორმაციას ან საერთოდ ვერ ვიღებთ, ან ვიღებთ კანონით დადგენილი ვადების დარღვევით და არასრულყოფილს“.
„ხშირ შემთხვევაში, რაიონის პირველი პირები ისეთ საკითხებზე, რომელიც მათ ფიარს არ ემსახურება, კომენტარზეც კი უარს აცხადებენ და პრესმდივნებთან გვამისამართებენ. კახეთის ყველა გამგეობის აპარატში მუშაობს 2 – 3 სპეციალისტი მედიასთან და საზოგადოებასთან ურთიერთობის მიმართულებით. სინამდვილეში ისინი არაფრის გამკეთებლები არ არიან და ადგილობრივი ბიუჯეტიდან ყოველთვიურად ხელფასის სახით, „400 ლარიან პენსიას“ იღებენ. ზოგიერთი მათგანი მთელი დღის განმავლობაში „ადნაკლასნიკებში“ ერთობა, ზოგი სამსახურში საერთოდ არ დადის და რაც მთავარია, რაზედაც არ უნდა მივმართოთ, არცერთმა მათგანმა არასდროს არაფერი არ იცის, „საქმის კურსში არ არიან“, - აღნიშნავს გელა მთივლიშვილი.
კახეთის გუბერნატორის ადმინისტრაციაში აღნიშნულ პრეტენზიებს არ ეთანხმებიან. გუბერნატორის პრესმდივნის ხათუნა გულიაშვილის თქმით, მთელი მათი ძალისხმევა მიმართულია იქით, რომ ჟურნალისტებმა მათთან ურთიერთობაში თავი კომფორტულად იგრძნონ:
,,ყოველთვის ვცდილობთ, მათ ყველა კითხვაზე პასუხი ოპერატიული და ამომწურავი იყოს. ამ მიმართულებით კახეთში მნიშვნელოვანი წინსვლაა. რეგიონს ჰყავს ხელმძღვანელობა, რომელიც მედიასთან ურთიერთობაში განსაკუთრებული კონსტრუქციულობით გამოირჩევა. ამას თავად ჟურნალისტებიც აღიარებენ. სამართლიანობისთვის უნდა ითქვას, რომ არიან ჟურნალისტები, რომლებიც პრესსამსახურების გვერდის ავლით ცდილობენ მუშაობას, რაც ორმხრივი, პოზიტიური თანამშრომლობის ჩამოსაყალიბებლად მთლად სწორი გზა არ უნდა იყოს“, - განაცხადა ხათუნა გულიაშვილმა.
ნატალია სარქისაშვილი - კახეთის საინფორმაციო ცენტრი
ინფორმაცია გამოქვეყნებულია კახეთის საინფორმაციო ცენტრის ვებ–გვერდზე. www.ICK.ge იხილე>>>
* * *
,,ვაშლოვანის ალესილების ნახვისას თავი აფრიკის შუაგულში გვეგონა"
მოგზაურის დღიურები
კლუბ „კარავის“ წევრთა მოგზაურობა დედოფლისწყაროში
დიდი ხნის სურვილის და მცდელობების შემდეგ დადგა მომენტი, როცა გადავწყვიტეთ ვაშლოვანში გამგზავრება. ამ ყველაფერს ლამას და სრულიად „ტობა თრეველის“ დაჟინებულმა მონდომებამ და შეასხა ფრთები. გადაწყდა გავდიოდით პარასკევს საღამოს 7 საათზე. თუმცა რიგ მიზეზთა გამო გავედით 10:30ზე. მონადირის ჰიუნდაი გალო
პერში ჩავსხედით მე, ლამა, პაუნა, ნიკა (არა კარველი მაგრამ კარაველებისთვის ცნობილი ქონგურის სახელით) და თავად მონადირე.
დავადექით გზას და 01:00 სთვის უკვე დედოფლისწყაროს რაიონის სოფელ ქვემო ქედში ვიყავით ლამას პაპისეულ სახლში სადაც ჩვენი შესანიშნავი მასპინძლები გველოდნენ თბილი გულებით...
რა თქმე უნდა სუფრა გაიშალა და 3 საათამდე მოვულხინეთ. დილის 5-ზე მაღვიძარამ და ლამამ ერთდროულად გამაღვიძა.
- ადე ბიჭო მზის ამოსვლა გადავიღოთო. მე, ნიკა, პაუნა და ლამა (მონადირეს ღრმად ეძინა) გავეშურეთ იქვე ულამაზეს საყარაულო გორაკზე სადაც კვირაცხოვლობის ხატი მდებარეობს. ულამაზესი ხედი იშლება ამ გორაკიდან. დაბლა ალაზნის ველი იშლება და ჭიასავით დაკლაკნილი ალაზანი მიედინება ნელი დუდუნით მინგეჩაურისკენ. მზემაც ამოწვერა და მოგვიშვირა გადასაღებად თავისი წიტელი სახე. მერე ნელ-ნელა გაყვითლდა და ღრუბელს მისცა თავი.
ჩვენ კი მონადირე გავაღვიძეთ და გავეშურეთ ნაკძალისკენ. (დედოფლისწყაროში ვიზიტორთა ცენტრიც მოვინახულეთ). მივდიოდით პირდაპირ მიჯნის ყურისკენ, მაგრამ სურვილი გვქონდა ალესილების და მერხლების ქალაქის მონახულებისაც, თუმცა ამისთვის დრო არ გვყოფნიდა (ჩვენ ასე გვეგონა).
გავცდით სოფ. კასრისწყალს და წავედით ყურისკენ. მივდივართ და გული გვწყდება ალესილებზე, მაგრამ იმედს არ ვიკლავთ რომ მასაც მალე ვნახავთ. სადღაც ორი საათის სიარულის შემდეგ შეგვხვდა მერცხლების ქალაქი. ჩვენ გვეგონა აქაც იყო ეს ქალაქი და ისევ გავაგრძელეთ გზა. აქ მოხდა ღმეთის საჩუქრის აღმოჩენა. პირდაპირ მივადექით ალესილებში თურმე სხვა გზით გვივლია და მიჯნის ყურის ნაცვლად ალესილებისკენ წამოვსულვართ. მერე კითხვა კითხვით გამოვიგენით გზა და დავადექით სწორ გზას, თუმცა ისევ ვეჭვობდით გზის სისწორეს. მაგრამ უკვე ყველაფერი კარგად იყო. თავი აფრიკის შუაგულში გვეგონა. მივდიოდით ამ უნიკალურ ლანდშაფტში და ვიძირებოდით მის მორევებში. უკვე ისე დავიჯერეთ აფრიკაში ყოფნის ამბავი ლამას თუთიყუშიც კი მოელანდა. ცოტაც და მარტორქას დაინახავდა. გადავედით კანიონებზე და დაიწყო ჩვენი ოფროუდ თავგადასავალიც თუმცა Hyundai Galloper-მა თავი შეგვაყვარა, დაამტკიცა მისი ძალა და მიწასთან მოჭიდება. ყველა სირთულე გადავლახეთ და კანიონშიც გავისეირნეთ.
ალაზნის პირას კოღოების შეტევა გადავიტანეთ და უკან გამოვეშურეთ. უკანა გზაზე არსად გადაგვიხვევია და ისევ ჩვენი მასპინძლის სუფრას მივუჯექით ქედში ჩასულები.
ნამდვილი თავგადასავალი ჯერ კიდევ წინ გველოდა, დღეს თავები ძვლივს ავწიეთ ნაბახუსევებმა (ჩემს გარდა, მე არ ვსვამ) დილით ლამას ბიძამ ლოგინშივე დაგვალევინა ცივი ლუდი, ლუდზე უარი არ გაგვივიდა და ლოგინშივე შევბრუვდით...
მერე სუფრაზეც დავჯექით და 01.30-საათისვის გავედით დედოფლისწყაროში, ელიას მთაზე...
აქ ჩვენმა გზააბნეულობამ ისეთი გზით მიგვიყვანა რომ მანქანა დიდი ბალახებში ლამის დაიკარგა და ორმოშიც აღმოჩნდა მარჯვენა საბურავები. ამ ყველაფრის შემდეგ მე ჭინჭრით დავისუსხე და მანქანას ანტენა მოტყდა...
მაგრამ ადვილად გადაილახა ისევ გალოერის წყალობით ყველადერი. ავედით ელიას მონასტერში და წამოსვლა აღარ გვინდოდა. თუმცა წინ „ვაჩნაძიანთ კარი“ გვიხმობდა. აქედან ვაჩნაძიანთ კარამდე მშვიდობით ვიმგზავრეთ თუ არ ჩავთვლით გურჯაანში შეხვედრას ლოლასთან. ლოლას და სოფოს ნახვამ გაგვახარა და გაგვამხიარულა. თუმცა გული დაგვწყდა რომ ვაჩნაძიანთკარში ვერ წავიყვანეთ ადგილის უქონლობის გამო. ამის შემდეგ კითხვა-კითხვით მივადექით მონასტრის ასახვევს. გზიდან 10-11კმ იყო. მაგრამ აქ ნამდვილი ოფროუტ ტური გველოდა თურმე. ჩვენთვის ურთულესი ტალახიანი გზა დავძლიეთ. ბევრჯერ ჩავრთეთ ე.წ "პანეჟენნი" და მივაღწიეთ მონასტერს.
აქ სიტყვები არ მყოფნის მონასტრის ასაღწერად. ეს უნდა ნახოთ... აქაც კოღოებმა გამოგვყარეს. თუმცა დროულად. 10 წუთი რომ დაგვეგვიანა დიდი თქეში მოგვისწრებდა და იქედან ჩამოსვლა გართულდებოდა ჩვენი თოხარიკისთვისაც კი ჩვენნაირი მძღოლების ხელში...
მერე ცოტცოტა კურიოზებით კაჭრეთამდე მოვაღწიეთ, ვიმწვადავეთ და წამოვედით თბილისში, სახლებში!...
ივანე გოლიაძე
მოგზაურების ფოტორეპორტაჟი იხილეთ ვრცლად>>>
Комментариев нет:
Отправить комментарий