ეს სტატია გაზეთ ქიზიყში რამდენიმე კვირის წინ გამოქვეყნდა. მასალის გაშვებისთანავე საიტს პრობლემები შეექმნა. სტატია საიტზე მხიოლოდ საათნახევრის მანძილზე იდო, შემდეგ რედაქციისგან დამოუკიდებლად მასალა პორტალიდან წაიშალა და სხვა ამორალური ფოტოები განთავსდა. სულ მალე ქიზიყის პორტალიც მთლიანად დაიბლოკა. რედაქცია ხელს არავის ადებს და არც არაფრის გადაბრალებას ცდილობს, ჩვენ უბრალოდ ვამბობთ იმას, რაც იყო...
იმის გათვალისწინებით, რომ ეს საინტერესო სტატია მხოლოდ ერთი საათით შემორჩა და მკითხველის დიდმა ნაწილმა მისი წაკითხვა ვერ მოასწრო, კიდევ ერთხელ ვაქვეყნებთ მას.
დედოფლისწყაროში მცხოვრები აფხაზეთის ომის მონაწილე თემურ ქენქაძე დედოფლისწყაროს მაჟორიტარებს პარლამენტარ ავთანდილ ლეკაშვილს და ექს-პარლამენტარ ბაჩუკი გონაშვილს უყურადღებობაში ადანაშაულებს, ბრალდებებს უყენებს და აცხადებს, რომ ომში მათ მაგივრად წავიდა. ამბობს, რომ ისინი სიცოცხლეს გადაარჩინა, თავად კი ომის მონაწილის სტატუსიც დღემდე არ აუღია. ქენქაძე თავს მოტყუებულად და დამცირებულად გრძნობს. ამბობს, რომ ხელისუფლებისგანაც უყურადღებობას განიცდის და გაჭირვების ჟამს გვერდით არც ისინი დაუდგნენ, ვის გამოც საკუთარი სიცოცხლე საფრთხეში ჩააგდო.
-- 1992 წელს ცხინვალში ჩემი სურვილით წავედი. სამშვიდობო ჯარებში ვირიცხებოდი. 3 თვე სოფელ ვანათში ვიმყოფებოდი. შემდეგ დედოფლისწყაროს იმჟამინდელმა კომისარმა იორამ ძნელაშვილმა გამგზავნა ვითომც 3 თვიან კურსებზე, მაგრამ იქიდან თავი პირდაპირ აფხაზეთში გვიკრეს. სოხუმში 3 თვე ვიყავი. შავნაბადას ბატალიონში ვირიცხებოდი, დიდი დანაკარგი იყო. ჩემი თვალებით ვხედავდი ჩემი მეგობრები როგორ იღუპებოდნენ.
-- მეორედ როგორ აღმოჩნდით ომში?
-- ხელშეკრულების შემდეგ დედოფლისწყაროში დავბრუნდი. მუშაობა ორჯონიკიძის კოლმეურნეობაში დავიწყე, რომლის თავმჯდომარეც ამჟამად პარლამენტარი ავთანდილ ლეკაშვილი გახლდათ. ავთომ თქვა, მეც ომში ვაპირებ წამოსვლას და თქვენს გვერდით მიგულეთო. აგვიყვანეს იმჟამინდელ გამგებელთან ბაჩუკი გონაშვილთან. გამგებელმა იარაღი მოგვცა და 13 კაცი გაგვგზავნეს. დაგვპირდნენ რცა დაბრუნდებით ყველანაირად დაგეხმარებითო, თუმცა მწარედ მოგვატყუეს.
-- რას გულისხმობთ?
-- ავთო ლეკაშვილი, ბეჟან გონაშვილი, ვახო კიკილაშვილი და ვაჟა პაპუაშვილი გამოგვყვნენ, ვითომ ისინიც ომში მოდიოდნენ, მაგრამ აეროპორტში დაგვტოვეს და დაიმალნენ. ჩვენი თავი თემურ ფიფიას ჩააბარეს, მან მეთაურ ჯუმბერ წივილაძეს გადაგვაბარა. ლეკაშვილმა და გონაშვილმა ბრძანეს თქვენ ტყვია-წამალი და საჭმელი ხომ გინდათ და ჩვენც რომ წამოვიდეთ ვიღა გამოგიგზავნით, ან რაიონს ვინ მიხედავსო. თვითონ გამობრუნდნენ და ლტოლვილები წამოიყვანეს დედოფლისწყაროში. თვითმფრინავი იმდენად გადატვირთული იყო მეომრებით ძლივს დასვეს და თავიდანვე დიდი ტრავმები მივიღეთ. ბაბუშერადან სოხუმში წაგვიყვანეს და მაშინვე პირველ ხაზზე გაგვიყვანეს. აფხაზებსა და ქართველებს შორის მომხდარი შეტაკების შემდეგ მივიღეთ ბრძანება, რომ შეტევაზე გადავდიოდით, მაგრამ მძიმე არტელერია გვბომბავდა და ალყაში მოვხვდით. 7 დღე ასე მომწყვდეული მშიერ-მწყურვლებმა გავატარეთ. ზოგი მძიმედ იყო დაჭრილი და შველას უშედეგოდ ითხოვდა.
-- კანტუზია რა დროს დაგემართათ?
-- გულის ჯიბიდან ამოვიღე ტყვიების ჩასადები და აღმოჩნდა, რომ სნაიპერს ჩემთვის პირდაპირ გულში უსვრია და ამ საგანმა გადამარჩინა. ამ ყველაფერსა და შიშზე კანტუზია მივიღე... ამ დროს ჩვენ აზრზეც არ ვიყავით, რომ სოხუმი უკვე გაყიდული და ჩაბარებული იყო. ჩვენ შეუპოვრად ვიბრძოდით, პირადად მე ძალას არ ვიშურებდი. ფაქტიურად კი სოხუმი მოღალატე ქართველებმა გაყიდეს. მერე უკან დაბრუნების ბრძანება მოვიდა და ძლივს გამოვაღწიეთ. ჩვენი ტექნიკა, რაც სოხუმში იდგა - ერთბაშად ააფეთქეს. ყველა ვვეჭვობდით, რომ ჩვენს კოორდინატებს რომელიღაც მოღალატე შეგნებულად აწვდიდა მტერს. შემდეგ ბატალიონ მგლებში გადავედით. ვცდილობდით მტერი შეგვეყოვნებინა და ჩვენი ხალხი გადაგვერჩინა. როცა მანქანა ჭურვების მოსატანად გააგზავნეს, ცარიელი დაბრუნდა - აღარ არისო, არადა საწყობი სავსე იყო. იძულებული ვიყავით ჩვენივე ტექნიკა გაგვენადგურებინა, რომ აფხაზებს არ დარჩენოდათ და ჩვენს წინააღმდეგ არ გამოეყენებინათ. სვანეთის გზით უკან დავბრუნდით და ადგილობრივი მოსახლეობა გამოვიყოლეთ.სვანეთის უღელტეხილზე გადმოსვლას 7 დღე-ღამე მოვუნდით. ჯერ ქუთაისში გადმოვედით და შემდეგ თბილისში. ჩვენმა გამგეობამ თბილისში ავტობუსი დავგახვედრა და გამგებლის კაბინეტში მიგვიყვანა. მაშინ მცირედი დახმარება გაგვიწიეს, თუმცა მას მერე აღარავის ვახსოვართ. მთავრობისგან არც რაიმე სახის შეღავათი გვაქვს არც დახმარება და თქვენ წარმოიდგინეთ, იმის გამო, რომ ბაჩუკი გონაშვილმა ოფიციალურად არ დაგვაფიქსირა, ამ დრომდე ვეტერანის სტატუსიც კი არ გვაქვს.
-- წყენას ახლა რატომ გამოხატავთ?
-- მანამდე ასე-თუ ისე არ გამჭირვებია, ახლა კი მეუღლე ცუდად მყავს, სასწრაფოდ ესაჭიროება ოპერაცია. პირველად ავთო ლეკაშვილთან მივედი, იმხელა საქმე მქონდა მისთვის გაკეთებული, მეგონა გვერდში დამიდგებოდა და ცოტა მაინც წამეხმარებოდა, მაგრამ მოვტყუვდი. მისი ფინანსური მდგომარეობა არცთუ ისე მწირია, მაგრამ ყველაფრის მიუხედავად დეპუტატმა უარით გამომისტუმრა. არადა ოპერაცია 1 400 ლარამდე ჯდება. ავთო ლეკაშვილისთვის მე სიცოცხლე არ დავიშურე და მან ვერაფერი გაიმეტა, უარი მომახალა, გამგებელთან წადიო.
-- როგორც ვიცით, გამგეობის ძველი ხელმძღვანელობის ცოდვების გამოსწორება ახალმა ხელმძღვანელობამ სცადა და სტატუსის მისაღებად დახმარება აღმოგიჩინათ...
-- ძალიან მადლიერი ვარ ლევან ბაღაშვილის. როგორც კი გაიგო, რომ 11 კაცი დღემდე ომის მონაწილის სტატუსის გარეშე ვიყავით დარჩენილები, სასწრაფოდ გვერდში დაგვიდგა, ტრანსპორტი და საწვავი გამოყო და ახლა თელავში დავდივართ ხოლმე. ლევან ბაღაშვილისა და გამგეობის ამჟამინდელი ხელმძღვანელობის დახმარებით სტატუსს სულ მალე მივიღებთ. თუმცა, ეს რაიმე სახის დახმარების დანიშვნას სულაც არ ითვალისწინებს. უბრალოდ ომში მონაწილეების სტატუსს, რომელიც ბაჩუკი გონაშვილის და სხვათა უნიათობის წყალობით დღემდე არ გვქონდა, ახლა სულ მალე მივიღებთ.
-- მაინც უკმაყოფილო ჩანხართ...
-- უკმაყოფილო იმით ვარ, რომ ამ ქვეყანაში არაფერს გიფასებენ, ლეკაშვილისგან ამას ნამდვილად არ ვიფიქრებდი. მაგათ მაგივრად მოტყუებით ჩვენ, რიგითი ხალხი გაგვგზავნეს ომში, საზარბაზნე ხორცად გაგვიმეტეს და იმის მაგივრად რომ გვერდში ამოგვიდგნენ, ასეთი გაჭირვების ჟამსაც ზურგი მაქციეს და მცირედ დახმარებაზეც უარი მითხრეს, რომელიც ფინანსურად მათთვის პრობლემას ნამდვილად არ წარმოადგენს. არადა, ახლა ძალიან გამოჭირდა. მეუღლე საოპერაციო მყავს, შესაძლოა სიმსივნეში გადაიზარდოს. 13 წლის შვილი გვყავს. არსად ვმუშაობ. სეზონზე კომბაინერებს ვეხმარები ხოლმე და ეგაა ჩემი ოჯახის მარჩენალი, დანარჩენი მთელი წელი უმუშევრად ვარ და ვერაფერს ვახერხებ.
ბაჩუკი გონაშვილი: ,,- რა ნომრის ავტომატები დავურიგე იარაღის ნომრებიც კი აღრიცხულია და გამგეობაში იანა იანვარაშვილთან იქნება დაფიქსირებული. ომის შემდეგ, თითეული მებრძოლის ოჯახს ორგანიზაციები ჰყავდა მიმაგრებული რომ ფქვილი, შეშა და პროდუქტები არ მოკლებოდა. მაშინ ქვეყანაში ქაოსი იყო კომისარიატს მობილიზაციის უნარი არ ჰქონდა და ვერ აღრიცხა. სხვა მე რა შემეძლო გამეკეთებინა???... მე როგორც გამგებელს, რაც შემეძლო ყველაფერი გავაკეთე და ისინი ნამდვილად გმირები არიან. როცა ვაცილებდით კომისარიც დაესწრო და ნახა ვინ წავიდნენ, მაგრამ რატომღაც ოფიციალურად არ გააფორმა.
გაზეთი ქიზიყი თემურ ქენქაძის ბრალდებების შემდეგ მაჟორიტარ დეპუტატს ავთანდილ ლეკაშვილსაც გაესაუბრა. პარლამენტარი ამბობს, რომ ქენქაძეს საკუთარი ჯიბიდანაც დახმარებია, მაგრამ ის უმადურია და ამას ვერ ხედავს. ლეკაშვილი მიიჩნევს, რომ მათთვის ყურადღება სულაც არ მოუკლია. ქენქაძე კი აცხადებს, რომ პარლამენტარის განცხადება, თითქოს ლეკაშვილი ჯიბიდანაც ეხმარებოდა - სიცრუეა. /ქიზიყი/
ილია მარტყოფლიშვილი
თამილა გურაშვილი
რედაქტორის მინაწერი: ჩემი ჟურნალისტური მოღვაწეობის 10 წლის მანძილზე, ბაჩუკი გონაშვილის მისამართით პრეტენზიების აურაცხელი ოდენობა მომისმენია და მასზე განაწყენებულიც ბევრი მინახავს, მაგრამ ზემოთხსენებული ფაქტი ჩემთვისაც წარმოუდგენელი აღმოჩნდა. აეროპორტიდან ,,გამოქცეულ რაიონის თავკაცს იმდენი ნამდვილად უნდა მოეხერხებინა, რომ მებრძოლების უანგარო თავგანწირვა ოდნავ მაინც დაეფასებინა, აფხაზეთში გატყუებული ბიჭების გვარები შესაბამის უწყებებში ოფიციალურად გაეფორმებინა. ვფიქრიობ, ეს ნამდვილად უპატიებელი დანაშაული და სიბრიყვის საუკეთესო გამოხატულებაა.
ისე, არც ლეკაშვილს აქვს ახლა საქმე ისე, რომ ამ ადამიანისთვის ცოტაოდენი დახმარება მაინც არ გაეწია...
ილია მარტყოფლიშვილი
გაზეთ ქიზიყის რედაქტორი.
* * *
სუსტი ბავშვობიდან საუკეთესო მებრძოლად გადაქცეული ნოდარ ცხოვრებაძის ადამიანური მხარეები, გეგმები და გულახდილი საუბრები
,,სუსტი, ბავშვური ორგანიზმიდან თავისი სხეული გარდაქმნა ფიზიკურად სრულყოფილ და უძლიერეს სპორტსმენად. მის საოცრად ლამაზ სტილზე და ძლიერ დარტყმებზე ტელევიზიით ხშირად საუბრობენ. მრავალგზის საქართველოს ჩემპიონია კიკ-ბოქსინგში, საერთაშორისო ტურნირების გამარჯვებულია აზერბაიჯანსა და ირანში. ჩატარებული აქვს სარეიტინგო ბრძოლები პროფესიონალურ კრივში. ახლა ნოდარი კიკ-ბოქსინგში კ-1 წესებით საქართველოში ერთ-ერთ საუკეთესო მებრძოლად მოიხსენება. მან შრომისმოყვარეობით და ნებისყოფით უამრავ ახალგაზრდას საუკეთესო მაგალითი უჩვენა. -- ასეთი შეფასება სოფელ ჯაფარიძეში მცხოვრებმა 21 წლის
ნოდარ ცხოვრებაძემ საკუთარი მასწავლებლისგან,
თამაზ ყარაგვეზაშვილისგან მიიღო.
გაზეთ ქიზიყმაც გადაწყვიტა მოგითხროთ, როგორია სუსტი ბავშვიდან გამარჯვების მწვერვალებამდე მიმავალი გზა და გაგაცნოთ ნოდარის ადამიანური მხარეებიც. სპორტის გარდა მასთან ბევრ სხვა საინტერესო საკითხზე ვისაუბრეთ.
რატომ არ ჩქარობს დაქორწინებას, როგორი უნდა იყოს გოგონა, რომ ნოდარს მოეწონოს, წარმოუდგენია თუ არა მეუღლედ მოკრივე ქალი, რა არ მოსწონს და რის გამოსწორება უნდა მშობლიურ რაიონში, და რისი ეშინია ძლიერ სპორტსმენს ამას ინტერვიუდან შეიტყობთ.მაშ ასე, კარგად ნაცნობი მებრძოლი გაიცანით სულ სხვა კუთხით...ნოდარ ცხოვრებაძე: ,,დავიბადე სოფელ ჯაფარიძეში 1989 წლის 6 თებერვალს. შკოლის დამთავრების შემდეგ ჩავაბარე თსუ ბიზნეს-ადმინისტრირების ფაკულტეტზე. პარალელურად ვვარჯიშობ და სპორტს მივდევ. მყავს უმცროსი ძმა და დედ-მამა. ძმაც ჩემს გზას გაჰყვა, ისიც სპორტსმენია.
-- რატომ გადაწყვიტე სპორტს გაყოლოდი?-- გულწრფელად გითხრათ, პატარაობისას ძალიან სუსტი ბავშვი ვიყავი. ხშირად ვავადმყოფობდი და მშობლებმა გადაწყვიტეს ჯანმრთელობის გამო რაიმე სპორტზე ვეტარებინე. მხოლოდ ამიტომ მიმიყვანეს თამაზ ყარაგვეზაშვილის კლუბში. რამდენიმე წელი ისე ვვარჯიშობდი, არც შედეგი მქონდა... მხოლოდ 5-6 წლის შემდეგ ერთ-ერთ შეჯიბრზე აღმოვაჩინე, რომ ყველაფერი მომწონდა და დავრწუნდი, რომ შემეძლო სერიოზულად გავყოლოდი. მერე შედარებით სერიოზულად შევხედე ამ საქმეს და ვარჯიშს უფრო გულით მოვეკიდე...
-- ალკოჰოლის მიღება თუ გიწევთ...-- ზომიერად... როგორც კახელი კაცი... არის მომენტები, როცა სპორტის გამო მეგობრების წრეშიც თავის შეკავება მიხდება.
-- თამადობა თუ გიყვარს და რომელია ყველაზე საყვარელი სადღეგრძელო?-- არა, თამადა არ ვყოფილვარ... რატომღაც არც ინტერესი მქონია. საყვარელი სადღეგრძელო, ალბათ, დედმამიშვილების და ძმობის...
-- ვინ არის თქვენთვის მისაბაძი ადამიანი?-- სპორტის მხრივ პიტერ აერტსი, სხვა კუმირები არ მყავს...
-- რომელია შენი ოცნების ავტომანქანა?-- ალბათ უფრო პორშე... გადაჭარბებული სურვილი არ არის, მაგრამ ზომიერად...
-- თავისუფალ დროს რის გაკეთებას ამჯობინებ?-- დრო ცოტა მრჩება ხოლმე, თუმცა ვცდილობ ძირითადად მეგობრებთან გავატარო, ან ოჯახს დავუთმო.
-- ხშირად ბრაზდები?-- ნამდვილად არა. მაქსიმალურად ვცდილობ არ გავბრაზდე ხოლმე...
-- არც სამაგიეროს გადახდა გეხერხება?-- წყენას გულში არასოდეს ვიდებ, მაგრამ შემთხვევას გააჩნია. სიმართლე გითხრათ, ხშირად მიპატიებია და ვცდილობ, რომ სამაგიერო არავის გადავუხადო.
-- ნოდარ, საინტერესოა, მოკრივე გოგონებს მხოლოდ კოლეგა-მებრძოლებად აღიქვამ, თუ ყოფილა შემთხვევა, თუნდაც სხვა ქალაქებში ყოფნისას მათთვის როგორც მანდილოსანს ისე შეგეხედა?-- ცხადია, არის მომენტები, როცა როგორც გოგონა ისე შემიხედია. მხოლოდ მებრძოლებად არ აღვიქვამ...
-- აქვე ჩაგეკითხები, ცოლად თუ წარმოგიდგენია, რომ გყავდეს მოკრივე მეუღლე?...-- ასე პირდაპირ არ ვიცი, მაგრამ გამორიცხული არ არის.
-- ქალისა და ვაჟის მეგობრობაზე უამრავი მოსაზრება არსებობს, შენ თუ გყავს მეგობარი გოგონები და როგორ ფიქრობ, მანდილოსანს უფრო შეუძლია ერთგულად მეგობრობა თუ ბიჭს?-- რატომღაც მიმაჩნია, რომ გოგო და ბიჭი ვერ იმეგობრებენ. რა თქმა უნდა, მეგობრად ბიჭი მირჩევია.
-- როგორი სტილის გოგონა მიიპყრობს შენს ყურადღებას?-- აუცილებლად უნდა იყოს სერიოზული და შეგნებული. პირველ რიგში ადამიანობას ვაყენებ. თუ გოგო შინაგანი თვისებებით არ მომეწონა, მხოლოდ სილამაზე ვერ მომხიბლავს...
-- სერიოზულად თუ გყვარებია...-- არა, სერიოზული გრძნობით არავინ მყვარებია. უფრო სწორად, მე არ მიმიყვანია ურთიერთობა აქამდე. მიმაჩნია, რომ ჩემთვის დაქორწინება ძალიან ადრეა და ვცდილობ გრძნობებს არ ავყვე...
-- რისი გეშინია ცხოვრებაში?...-- რაიმე შიშები საბედნიეროდ არ მახასიათებს. ზოგს რომ აქვს სიმაღლის ან სხვა შიშები. ერთადერთი, ალბათ, წყლის მეშინია... ოღონდ ბევრი წყლის, სადაც დახრჩობის საფრთხეა... ტბებს და პატარა მდინარეებს არ ვუფრთხი.
-- რამდენად მორწმუნე ხარ?-- ტრადიციებს და რიტუალებს ძალიან ვერ ვიცავ, თუმცა ღმერთი მწამს. არც აღსარება ჩამიბარებია...
-- ეს იმის ბრალი ხომ არ არის, რომ სოფელ ჯაფარიძეში ქრისტიანული ტაძარი თითქმის არ ფუნქციონირებდა და მოსახლეობა წირვაზე სიარულს ვერ ახერხებდა.-- არ ვიცი, ზოგადად ამან რამდენად მოახდინა გავლენა, მაგრამ ალბათ ამანაც მოსახლეობაში თავისი გავლენა იქონია.
-- საინტერესოა, რა არ მოგწონს დედოფლისწყაროში და შენს მშობლიურ სოფელ ჯაფარიძეში?-- ინფრასტრუქტურა არ მომწონს... არ არის სათანადოდ მოწესრიგებული და ამ მხრივ დაბალი დონეა. რატომღაც დედოფლისწყარო სხვა რაიონებთან შედარებით უყურადღებოდ არის... შეიძლებოდა, აქამდე სოფელ ჯაფარიძეში 1 სკვერი მაინც გაეკეთებინათ, რომ ჩემს თაობას თავშეყრისა და გართობის საშუალება ჰქონოდა. თავშესაქცევი არაფერია და ყველა ვცდილობთ სოფლიდან გავიდეთ.
-- ანუ, ამბობ, რომ ჯაფარიძეში ახალგაზრდებისთვის არაფერი გაუკეთებიათ?-- ჯერჯერობით ასეა... ძალიან მოწყენილობა სუფევს სოფელში. თავისუფალ დროს ყველა რაიონში ამოდის ან თბილისში წასვლას ამჯობინებენ. ასე არ უნდა ხდებოდეს. ადგილზე რომ გვქონდეს ერთი პატარა სკვერი, სოფელი ბევრად გამოცოცხლდებოდა და ასე რთული ვითარება აღარ იქნებოდა... 7 წელზე მეტია ყველგან ყველაფერი შენდება და ჩვენამდე ჯერ ვერაფერმა მოაღწია...
-- მაშინ ისიც გვითხარი, რა მოგწონს ჩვენს რაიონში...-- მიხარია, წყლისა და გაზის პრობლემა რომ მოგვარდა. ხალხისთვის ეს დიდი შეღავათია. თუმცა, უფრო მეტის გაკეთება შეიძლებოდა.
-- ტელევიზორის საყურებლად თუ იცლი და ძირითადად რა დროს ჯდები ტელეეკრანთან?-- უფრო საინფორმაციო გადაცემებს ვუყურებ და ქვეყანაში მიმდინარე ახალი ამბები მაინტერესებს. ხანდახან ფილმებს განტვირთვის მიზნით ვუყურებ...
-- ბევრი ფული რომ მოიგო, პირველ რიგში რას შეიძენდი?-- ალბათ ავტომანქანას... სხვა ისეთზე არაფერზე ვვოცნებობ. მინდა ჩვენს ქვეყანაში სიღატაკეც აღარ იყოს. ასევე ვვოცნებობ, მაიკლ ტაისონივით ცნობილი გავხდე და სპორტში დიდ წარმატებებს მივაღწიო. თუ სპორტმა ის შედეგი მომცა, რისთვისაც ვიბრძვი ბედნიერი ვიქნები, თუ არადა ალბათ, პარალელურად სხვა საქმეზეც ვიფიქრებ. შამწუხაროდ საქართველოში სპორტსმენების პირობები არცთუ სახარბიელოა. იმედია, მალე მოვა დრო, როცა ჩვენი შრომა დაფასდება.
-- დღეს რამდენად შეგიძლია იმის თქმა, რომ სპორტს ბოლომდე გაყვები?-- ვფიქრობ, რომ ბოლომდე გავყვები. არანაირი ფაქტორი არ არსებობს, რაც ამაზე უარს მათქმევინებს. ბევრს ვვარჯიშობდი, მაგრამ შედეგი დიდხანს არ ჩანდა. გული არ გამიტეხია... მერე უნივერსიტეტში ჩაბარებისას იყო პრობლემა, რომ შეიძლებოდა სპორტზე უარი მეთქვა. მაგრამ, ჯერჯერობით, ყველა ბარიერი გადავლახე. თავიდან ძალიან სუსტი ვიყავი, შედეგი მერე ვაჩვენე. ვერ აღგიწერთ, რამხელა ძალისხმევა დამჭირდა. ყველაფერი მინუსებიდან დავიწყე და აქამდე მოვედი.
ესაუბრა
ილია მარტყოფლიშვილი* * *
დედოფლისწყაროში წყლის დალევის ეშინიათ...
თქვენი რაიონის წყალს ყველა ემდურის, ამას როგორ დავლევ - მიკვირს თქვენ როგორ სვამთ...დედოფლისწყაროელები სასმელი წყლის უხარისხობაზე წუხან და წყალკანალს არასწორად დაქლორვაში და უსაფრთხოების ნორმების დაუცველობაში ადანაშაულებენ. შეიძლება ითქვას, წყლის უხარისხობაზე რაიონში ბევრს საუბრობენ.
სასმელი წყლის უვარგისობა ქალაქის სტუმრებმაც უმალ შენიშნეს:
,,დედოფლისწყაროს წყალს სასმელად როგორ გამოვიყენებ, ან ნაბეღლავსა და ლიკანს ვყიდულობ, ან ბოთლით წყალი ჩემი რაიონიდან გამომაქვს. ასეთი საშინელი წყალი არასად მინახავს... ერთხელ დავლიეთ და ისეთი ცუდი გემო ჰქონდა მეორე დღემდე ღებინების შეგრძნება დამრჩა და მუცელიც წამომტკივდა. მას შემდეგ აქ წყალს აღარ ვსვავთ. თქვენი რაიონის წყალს ყველა ემდურის. მიკვირს თქვენ როგორ სვავთ... - ირონიით ამბობს ლაგოდეხელი მოვაჭრე, რომელსაც დედოფლისწყაროში გამოსვლა ყოველკვირეულად უწევს.
იგივე სიმპტომებზე წუხან დედოფლისწყაროელებიც. ღებინების შეგრძნებას და მუცლის ტკივილს ადგილობრივები წყლის დალევიდან რამდენიმე წუთში გრძნობენ: ,,ზოგი ამბობს საერთოდ არ ქლორავენ და ასე იმიტომ არისო, ზოგიც იმას ამბობს უდიერად ქლორავენო. ვეღარ გაგვიგია რისი ბრალია. ადრე, პირველად რომ დაქლორეს ლაბორანტი
ლეილა ბაღაშვილი გადარეული იყო, მე ამაში მონაწილეობას ვეღარ მივიღებ, ისე დაუდევრად ქლორავენ, ასე მოქცევა არ შეიძლება და სახიფათოაო. აბა მტავარი ლაბორანტი ასე რომ მოიქცევა რისი იმედიღა უნდა გვქონდეს? - აღშფოთებას ვერ ფარავენ დედოფლისწყაროელები.
წყლის უხარისხობა თავად გაზეთ ქიზიყის ჟუნალისტებმაც საკუთარ თავზე გამოვცადეთ და თავი შეუძლოდ ვიგრძენით.
შპს აღმოსავლეთისწყალის დედოფლისწყაროს სერვის-ცენტრის ახალი ლაბორანტი
ხათუნა გონაშვილი ამბობს, რომ სინჯარებიც არ აქვთ, თუმცა მიუხედავად ამისა წყლის დაქლორვა ნორმის ფარგლებში მიმდინარეობს და მოსახლეობისთვის უსაფრთხოა:
,,დაქლორვა 20 მაისიდან დავიწყეთ. 0,3 დან 0,6 მილიგრამამდე კირ-ქლორს ვიყენებთ, რაც უსაფრთხოა და ჯანმრთელობისთვის მავნე არ არის. საქლორატორო აპარატი მუშაობს, რეზერვუარში ნაშთი ყოველდღიურად იქლორება. - აცხადებს ლაბორანტი.
ყველაფრის მიუხედავად დედოფლისწყაროელების უმრავლესობა იმ ფაქტზე მიანიშნებს, რომ სასმელ წყალს ქლორის გემო ზედმეტად აქვს და უცნაურ ჩივილებს გრძნობენ. სულ უფრო მეტ ადამიანს შეხვდებით, რომელიც ამბობს, რომ სასმელად გამოყენებისგან თავს იკავებს.
/ქიზიყი/თამილა გურაშვილი
ავტოსაგზაო შემთხვევას დედოფლისწყაროში ქვეითად მოსიარულე ემსხვერპლა
ავტოსაგზაო შემთხვევა ქალაქ დედოფლისწყაროში მსხვერპლით დასრულდა. რუსთაველის ქუჩაზე გადაჭარბებული სიჩქარით მოძრავი ვოლგის მარკის ავტომობილი ამავე ქუჩაზე მცხოვრებ ქვეითად მოსიარულე 70 წლის
თამარ სარალიძეს დაეჯახა, რომელიც საავადმყოფოში გადაყვანისთანავე გარდაიცვალა.
დედოფლისწყაროს სასწრაფო სამედიცინო დახმარების სამსახურის უფროსი
ხათუნა ზურიკაშვილი გაზეთ ქიზიყთან საუბრისას ამბობს, რომ შემთხვევის ადგილზე მისულ ჯგუფს პაციენტის მდგომარეობა მძიმე დახვდა:
,,ქალბატონის მდგომარეობა თავიდანვე მძიმე იყო, უკონტაქტო და უგონო დაგვხვდა. დაუყოვნებლივ დედოფლისწყაროს სტაციონარში გადავიყვანეთ. აღმოჩნდა, რომ დიაბეტითაც ყოფილა დაავადებული. - აცხადებს 033-ის ხელმძღვანელი.
დედოფლისწყაროს საავადმყოფო პოლიკლინიკური გაერთიანების უფროსი
ვანო ნატროშვილი ამბობს, რომ სავარაუდოდ სარალიძის გარდაცვალების მიზეზი ქალა-ტვინის დაზიანება გახდა. დანარჩენ დეტალებს კი ექსპერტიზა სწავლობს.
როგორც შს დედოფლისწყაროს პოლიციის სამმართველოში გაზეთ ქიზიყს განუცხადეს, დაწყებულია წინასწარი გამოძიება ავტოსატრანსპორტო შემთხვევის შედეგად ადამიანის სიცოცხლის მოსპობის ფაქტზე.
დაკავებულია ავტომანქანის მძღოლი, ადგილობრივი მკვიდრი 55 წლის
დავით აღმონაშვილი. დანაშაული 6-დან 9 წლამდე თავისუფლების აღკვეთას ითვალისწინებს.
/ქიზიყი/გიორგი მარტყოფლიშვილი
თამილა გურაშვილი
* * *
წელს საქართველოს ჩემპიონატზე ხვიჩა ქოქუაშვილს და ნოდარ ცხოვრებაძეს ბადალი არ ჰყავდათ, ყველა ბრძოლის მოგება მოახერხეს
საქართველოში პროფესიონალურმა კიკ-ბოქსინგმა კ-1 წესებით საკმაო პოპულარობა მოიპოვა და ახალგაზრდების დაინტერესებაც გამოიწვია. დედოფლისწყაროს კლუბ ჩემპიონის მწვრთნელი თამაზ ყარაგვეზაშვილი ამბობს, რომ საზოგადოებრივი მაუწყებლის მიერ ყოველკვირეულად შეჯიბრებების ტრანსლაციამ დედოფლისწყაროელ სპორტსმენებს საკმაო ავტორიტეტი და გულშემატკივართა სიყვარული მოუტანა.
ყარაგვეზაშვილი გაზეთ ქიზიყის რედაქტორთან საუბარში ამბობს, რომ მათი მისამართით მრავალი წერილი მოდის, ურეკავენ საქართველოს სხვადასხვა კუთხიდან და სხვადასხვა ქვეყნებიდანაც. ვინაიდან ბრძოლებს სატელიტური ანტენებითა და ინტერნეტით საზღვარგარეთ მყოფი უამრავი ქართველი უყურებს.
სარეიტინგო ორთაბრძოლებში ყველაზე მეტი მონაწილეობა და ყველა ბრძოლის გამარჯვებით დაგვირგვინება მოახერხეს და თავიანთ წონებში უდავო ფავორიტები გახდნენ სოფელ ჯაფარიძელი სპორტსმენები ნოდარ ცხოვრებაძე (75კგ) და ხვიჩა ქოქუაშვილი (81კგ). წელს მათ საქართველოს ჩემპიონატზეც ბადალი არ ჰყავდათ.
თამაზ ყარაგვეზაშვილი: ,,კიკ-ბოქსინგი კ-1 წესებით ამჟამად მსოფლიოს საუკეთესო ორთაბრძოლის სახეობად ითვლება. საქართველოში მიმდინარე სატელევიზიო პროექტის მსვლელობას ყურადღებით აკვირდებიან საერთაშორისო ორგანიზაციებიც და მალე ალბათ ჩვენი რაიონის რჩეულ სპორტსმენებს დიდ ასპარეზზეც ვიხილავთ.
-- ბატონო თამაზ, საინტერესოა, ყოველკვირეულ რეჟიმში როგორ ახერხებთ დედაქალაქში გამგზავრებას და ამ შეჯიბრებაზე მონაწილეობის მიღებას? ეს ხომ გარკვეულ ხარჯებთან არის დაკავშირებული...
-- ამ მხრივ მართლაც მხარში გვიდგას ჩვენი რაიონის მაჟორიტარი, პარლამენტარი ავთო ლეკაშვილი. ის ჩვენი გულშემატკივარია, ხშირად ჩამოდის და პირადად ესწრება ორთაბრძოლებს. საწვავია თუ თანხა, გვეხმარება-ხოლმე. მომავალში მას ჩვენთვის ცალკე პროგრამაც აქვს და იმედია ჩვენც ყველაფერს გავაკეთებთ რაიონის სასახელოდ.
-- როგორც ვიცი, ერთ-ერთი საუკეთესო სპორტსმენი ხვიჩა ქოქუაშვილი შეჯიბრებებზე ხშირად სასაზღვრო პოლიციის სახელით გამოდის...
-- კი, ის სასაზღვრო პოლიციის 4-ე სამმართველოში, ოცეულში მუშაობს. მან რამდენჯერმე ჩაატარა კ-1 წესებით ბრძოლა და ყველა დროზე ადრე მოიგო. მისი სპორტული ბიოგრაფია კი უამრავი მიღწევითაა სავსე. ხვიჩა ქოქუაშვილი არის საქართველოს მრავალგზის ჩემპიონი კიკ-ბოქსინგში, საქართველოს ჩემპიონი კრივში, საერთაშორისო ტურნირების გამარჯვებული ქ. ბაქოში, ქ. ისფაჰანში და მრავალი სხვა.
-- როგორ ახერხებთ ძალოვან სტრუქტურაში მუშაობასაც, სპორტსმენების გამოწვრთნასაც და სხვადასხვა შეჯიბრებებზე სიარულსაც?...
-- შსს სასაზღვრო პოლიციის 4-ე სამმართველოს ხელმძღვანელობა (უფროსი ვიცე-პოლკოვნიკი დემურ კეკენაძე და მისი მოადგილე პოლკოვნიკი გია თეთრაშვილი)
ყველანაირად გვერდში მიდგანან, რომ ვარჯიშები არ შეფერხდეს. მე თვითონ ათეულ წელზე მეტია მესაზღვრე ვარ და მობილური ოცეულის უფროსის მოადგილედ ვმუშაობ. ასე, რომ მეთაურობა ჩვენი გულშემატკივარია...
-- რაც შეეხება ნოდარ ცხოვრებაძეს, ისიც ერთ-ერთი ძალზე პერსპექტიულ სპორტსმენად სახელდება...-- გეთანხმებით, ნოდარი არის სანიმუშო სპორტსმენი. მან თავისი შრომისმოყვარეობით და ნებისყოფით საუკეთესო მაგალითი უჩვენა უამრავ ახალგაზრდას. სუსტი, ბავშვური ორგანიზმიდან თავისი სხეული გარდაქმნა ფიზიკურად სრულყოფილ და უძლიერეს სპორტსმენად. მის საოცრად ლამაზ სტილზე და ძლიერ დარტყმებზე კომენტატორები ხშირად საუბრობენ ტელევიზიით. ამავე დროს, ნოდარი თავაზიანი და თავმდაბალია. ასევე ის უნიჭიერესი სტუდენტიცაა თსუ-ში. მრავალგზის საქართველოს ჩემპიონია კიკ-ბოქსინგში, საერთაშორისო ტურნირების გამარჯვებულია აზერბაიჯანსა და ირანში. ჩატარებული აქვს სარეიტინგო ბრძოლები პროფესიონალურ კრივში. ახლა კი ნოდარი კიკ-ბოქსინგში კ-1 წესებით საქართველოში ერთ-ერთ საუკეთესო მებრძოლად მოიხსენება.
რედაქტორის მინაწერი: პირადად მე, უკვე რვა წელზე მეტია ამ სპორტული კლუბის მიღწევებს თვალყურს ვადევნებ და მათზე არაერთი მასალაც მომიმზადებია. თამამად შეიძლება ითქვას, რომ კლუბი ჩემპიონი ქვეყნის მასშტაბით მართლაც ჩემპიონია. მისი სპორტსმენები კი ყოველთვის გამორჩეული სტილის მებრძოლებად მოიაზრებოდნენ.
ერთი უდავოა, რომ ისინი გაცილებით მეტ ყურადღებას და თანადგომას იმსახურებენ, ვიდრე ახლა აქვთ. გაზულუქებული მაღალჩინოსნებისთვის წამდაუწუმ ამა თუ იმ მივლინებების დაფინანსებას, უპრიანი იქნებოდა ადგილობრივ ხელისუფლებას ამგვარი კლუბებისთვის დაფინანსება კიდევ უფრო გაეზარდა და ჯანსაღი ცხოვრების წესის დანერგვას შედარებით მეტი ყურადღება დათმობოდა. შედეგიც არ დააყოვნებდა და დედოფლისწყაროს სახელი კიდევ უფრო შორს გავიდოდა...
ჩვენის მხრივ, ჩემპიონის სპორტსმენების მიმართ ყურადღებისა და მათ პოპულარიზაციაში წვლილის შეტანის მიზნით, ინტერნეტ-გაზეთი ქიზიყი კვლავაც უამრავი მასალის გამოქვეყნებას გეგმავს. პორტალზე პერიოდულად გამოქვეყნდება ინფორმაციები როგორც სპორტსმენების მიღწევების შესახებ, ასევე მათ პიროვნულ თვისებებსა თუ ადამიანურ მხარეებზე. რაც საშუალებას მოგცემთ თქვენთვის საყვარელი სპორტსმენები განსხვავებული კუთხითაც გაიცნოთ...
მაშ ასე, არ ჩამორჩე მოვლენებს, იმეგობრე შენს საიტთან!... - მოძებნე ქიზიყი...
ილია მარტყოფლიშვილი
* * *
ხატმწერი ოპოზიციონერის ადამიანური მხარეები
კონსერვატიული პარტიის დედოფლისწყაროს ორგანიზაციის ხელმძღვანელს მიხეილ ბიკაშვილს რომ შევხვდით აღმოჩნდა, რომ იმ დღეს იუბილარი იყო. როგორც საინტერესო მოსაუბრე, ინტერვიუს ჩაწერა გადავწყვიტეთ, თუმცა ამჯერად მასთან არჩევნებსა და პოლიტიკაზე სულაც არ გვისაუბრია. დიალოგი საკმაოდ საინტერესოდ წარიმართა, რადგან აღმოჩნდა, რომ ის ხატების წერითაც ყოფილა დაკავებვული, რაც ჩვენთვის მართლაც მოულოდნელი იყო. ამის შესახებ ფართო მასები, ალბათ პირველად სწორედ ქიზიყის პორტალიდან შეიტყობენ. ასე, რომ ოპოზიციის ადგილობრივ ლიდერთან იხილეთ ა-პოლიტიკური ინტერვიუ, საინტერესო დეტალებით.მიხეილ ბიკაშვილი: დავიბადე დედოფლისწყაროს უმშვენიერეს და ისტორიულ სოფელ მირზაანში, 1976 წლის 9 ივნისს. სკოლის დამთვავრების შემდეგ სამხედრო ვალდებულება მოვიხადე, შემდეგ კი სამედიცინო და ჰუმანიტარული კოლეჯი დავამთავრე. ვარ იურისტი.
-- მოდი, გაგვაცანი შენი ოჯახი...-- მყავს მშობლები, ორი და და 5 დისშვილი. ვარ დასაოჯახებელი.
-- საინტერესოა, თავისუფალ დროს როგორ ატარებ?-- ძირითადად ხატწერით ვარ დაკავებული. წელიწადზე მეტია სურვილი მქონდა და მოძღვარმა კურთხევა მომცა. ხატის წერის დროს სულიერად ვმშვიდდები.
ხშირად ვკითხულობ წიგნებს.
-- რამდენად ეტანებით ალკოჰოლს?-- ხშირად არ ვსვავ, მაგრამ როცა მიწევს, ყოველთვის ზომიერად ვსვავ. სახლში ყოველთვის ჩემი ფეხით მივდივარ.
-- მიშა, თამადობა თუ გეხერხება და რომელია შენი საყვარელი სადღეგრძელო?-- არა, თამადობა არ მეხერხება. საყვარელი სადღეგრძელო არის - მეგობრობის...
-- სიურპრიზების გაკეთება რამდენად გიყვარს?-- კი, ნამდვილად მიყვარს და ხშირადაც ვუკეთებ გარშემო მყოფებს.
-- ვინ არის თქვენთვის მისაბაძი ადამიანი?-- მისაბაძი ადამიანები არიან ვეფხისტყაოსნის გმირები, რომელთაც კარგად იციან მეგობრობის, სიყვარულის, ვაჟკაცობის და სიტყვის ფასი. რომელთაც შეუძლიათ მეგობრისთვის, მიჯნურისთვის და სამშობლოსთვის თავის გაწირვა.
-- თუ გყვარებიათ და როგორი შეყვარებული ხართ?-- კი, მყვარებია, მაგრამ საჯაროდ საუბრისგან თავს შევიკავებ. თუნდაც ძალიან შეყვარებული ვიყო თავს არასოდეს ვკარგავ.
-- რომელია შენი საოცნებო მანქანა?-- ბავშვობიდან მერსედესზე ვვოცნებობ. თუმცა, ოპელითაც კმაყოფილი ვარ.
-- ყველაზე დიდი ნატვრა რა არის შენთვის?-- ვიცხოვრო სამართლიან ქვეყანაში.
-- რაზე გიჭირთ უარის თქმა?-- ბევრ რამეზე... მაგრამ, გარწმუნებთ, ჩემს პრინციპებზე არასოდეს ვამბობ უარს.
-- ხშირად ბრაზდები?...
-- კი, იმიტომ, რომ ყოველ მეორე ნაბიჯზე უსამართლობას და გაჭირვებულების მიმართ გულგრილობას ვაწყდები...
-- სამაგიეროს გადახდა თუ გეხერხებათ?-- არა, ჯობია მივუტევოთ, რომ ჩვენც მოგვეტევოს. სისხლი ხომ სისხლით არ ჩამოიბანებაო - ნათქვამია.
-- რას ვერ აპატიებ ქალს?-- ყველაფერი შეიძლება აპატიო თუ გულწრფელად მოინანიებს, მაგრამ ეს არ ნიშნავს, რომ ურთიერთობას ძველებურად გავაგრძელებ.
-- მეგობრად მამაკაცი უფრო გირჩევია, თუ მანდილოსანი?-- უცნაური კითხვაა. მეგობარი მეგობარია, განურჩევლად სქესისა და ეროვნებისა. ორივესთან შეიძლება საუკეთესო მეგობრობა ააწყო.
-- რამდენად რთულია შენი გულის დაპყრობა?-- არა მგონია ძნელი იყოს, არ ვიცი, ეს გოგონებს უნდა ჰკითხოთ...
-- რისი გეშინიათ ყველაზე მეტად ამ ცხოვრებაში?-- არ მინდა ამ ცხოვრებიდან ისე წავიდე, რომ ჩემი შესაძლებლობები, ცოდნა და უნარი ვერ გამოვიყენო ჩემი სოფლის, რაიონისა და ჩემი ქვეყნის სასარგებლოდ.
-- რა გეგმები გაქვს სამომავლოდ?-- მთელი ჩემი ცხოვრების მანძილზე პატიოსნად მიცხოვრია. არასოდეს მიღალატია, ჩემი ნათქვამიდან არასოდეს გადავსულვარ. არც ნდობა გამომიყენებია ბოროტად. ყოველთვის ვიდექი და ვდგავარ სიმართლის მხარეს. არც მომავალში ვაპირებ შევცვალო რამე. თუმცა, უფრო აქტიურად ვეცდები მოვახდინო ჩემი შესაძლებლობების რეალიზება.
ესაუბრა
თამილა გურაშვილი* * *
სამ აზერბაიჯანელ ჯარისკაცს ერთფეროვნება მობეზრდა და... ქვედანაყოფი გააუპატიურეს
აზერბაიჯანის არმიაში მთელი ქვედანაყოფი გააუპატიურეს, მისი მეთაურები კი, დახოცეს.
აზერბაიჯანული სააგენტო “აპას” ცნობით, აზერბაიჯანის არმიის ჯარისკაცები ემინ რაგიმოვი, თოღრულ ბაგიროვი და იუსუფ იუსუფოვი გაბეზრდნენ სამსახურის ერთფეროვნებით და თანამომსამსახურეების გაუპატიურება დაიწყეს და საქართველოს საზღვართან ახლოს არსებული სამხედრო ნაწილის ფაქტობრივად, მთელი ქვედანაყოფი ჰარემად გადააქციეს.
ხელშეუხებელნი მხოლოდ ქვედანაყოფის მეთაური და მისი მოადგილე დარჩნენ, რომლებიც მომხდარს არ იმჩნევდნენ. თუმცა, ხელმძღვანელობამ მათ საქმეში გარკვევა მოსთხოვა. გამოძიება ქვედანაყოფის უფროსმა ელშან თაგიევმა დაიწყო.
რაგიმოვმა, ბაგიროვმა და იუსუფოვმა “სექსუალური უფლების” ხელყოფა ვერ აიტანეს და ელშან თაგიევისა და მისი მოადგილის რამალ ემრახოვის მოკვლა გადაწყვიტეს. ჯარისკაცებმა ავტომატები გაიტაცეს, ემრახოვი საქვაბეში, თაგიევი კი, სამზარეულოში მოკლეს. ამის შემდეგ, ჯარისკაცები გაიქცნენ, თუმცა, ისინი მალე დააკავეს.
ბაქოს სამხედრო სასამართლომ “განზრახ მკვლელობისა” და “არაერთგზის განმეორებითი ჯგუფური სექსუალური ძალადობის” მუხლებით რაგიმოვსა და ბაგიროვს სამუდამო, იუსუფოვს კი, 15 წლით თავისუფლების აღკვეთა მიუსაჯა.
სასამართლოს დაზარალებულის სტატუსით 28 ადამიანი ესწრებოდა. [მედიანიუსი, ბაქო]