„ამბულატორიები და საავადმყოფოები, რაც გახსნილია საქართველოში, ვერანაირ კრიტიკას ვერ უძლებს, ადამიანი იქ ვერ მკურნალობს, ოპერაციას ვერ იკეთებს. არცერთი გადაუდებელი მკურნალობა ფაქტობრივად, დაფინანსებული არ არის სახელმწიფოს მიერ და სრული კატასტროფაა ამ მიმართულებით. ჩემი თვალით რომ არ მენახა, შესაძლოა სხვისთვის არ დამეჯერებინა. დედოფლისწყაროში იყო სააკაშვილი ჩაბრძანებული და ქალმა შესჩივლა C ჰეპატიტი მჭირს, რამე მიშველეთო, იცით რა უთხრა ბატონმა სააკაშვილმა? პროგრამას ვაკეთებთ C ჰეპატიტიანებისთვის, მოგვაკითხეთ და გეშველებათო. ექიმის ოჯახში ვარ გაზრდილი და ვიცი, ეს ისეთი დაავადებაა, შესაძლოა, ერთ წელიწადში ადამიანი დაიღუპოს. სოფლებში შეხვედრისაც შემხვედრიან ქალბატონები, რომლებსაც მკერდის სიმსივნე აქვთ და ოპერაციებს ვერ იკეთებენ, ჩიყვით დაავადებულები ექიმთან ვერ მიდიან, მკურნალობა ძალზე ძვირია“, - აცხადებს პარლამენტარი გია ცაგარეიშვილი.იგივე აზრისაა ჯანდაცვის ექსპერტთა კლუბის თავმჯდომარე, თინა ტურძილაძეც.
„საქართველოში კოსმიურად მაღალია სადისტრიბუციო დარიცხვები. იმპორტირებული წამლის ფასი ფორმირდება სიფ(CIP) თბილისის სადისტრიბუციო კომპანიის საოპერაციო ხარჯებით ლოჯისტიკაზე, პერსონალზე, მენეჯმენტზე და რეკლამაზე, როცა ამას ემატება სადაზღვეო და ჰოსპიტალური ბიზნესი, ეს საოპერაციო ხარჯებიც წამლის ფასში აისახება. ამიტომაცაა ქართულ ბაზარზე წამალი ასე კატასტროფულად ძვირი.
კომპანიებს მოუხდათ ჰოსპიტალების მშენებლობასა თუ გარემონტებაში სერიოზული ინვესტიციების გაღება, რაც შესაბამისად, ხარჯებში და წამლის თვითღირებულებაში აისახა. ამას დაემატა იმ აგრესიული „პრომოუშენის“ ხარჯები. ზოგიერთი კომპანია ექიმებს პირდაპირ ნაღდი ფულითაც უხდის, იმისათვის, რომ მისი წამლები დანიშნონ.
საქართველოში წამალი რომ ძვირია, რამდენიმე ვალიდური კვლევითაც დადასტურდა (ბოლო იყო „კურაციოს“ კვლევა, რომელმაც დაადასტურა რომ ქართულ ბაზარზე წამლის მარჟა მაღალია და ქართული ფასები აღემატება ევროპულ ბაზარზე იგივე წამლების ფასს). როდესაც ვაფასებთ, რამდენად ეფექტურია ლოჯისტიკა ან სადისტრიბუციო სისტემა, უნდა გავითვალისწინოთ რომ მთავარი მოთამაშე ბაზარზე მწარმოებელია, ყველა სხვა ეკონომიკური აგენტი, დისტრიბუტორი თუ ე.წ. „დისპენსერი“, ის ინსტრუმენტებია, რომლებიც უზრუნველყოფენ წამლით პაციენტის დაინტერესებას და მისთვის ამ პროდუქტის მიწოდებას, მაგრამ თუკი სადისტრიბუციო სისტემა უფრო ძვირი ჯდება ვიდრე თავად პროდუქტის წარმოება, ცხადია ეს სისტემა უვარგისია“. /ქიზიყი/
Комментариев нет:
Отправить комментарий