

„2011 წლის 02 ნოემბერს მე ვიმყოფებოდი გურჯაანში. დაახლოებით 14-15 საათზე დამირეკა გიორგი სიბაშვილმა და მთხოვა შეხვედრა. მე ჯერ უარი ვუთხარი, შემდეგ კი დავთანხმდი და შევხვდით სოფელ გურჯაანის საჯარო სკოლასთან. ის იმყოფებოდა მეგობრის, თეთრი ფერის ნივით. მე ჩავჯექი ავტომანქანის წინა სალონში. მის გვერდით და წავედით ყველაწმინდის ეკლესიის მიმართულებით. გზის ერთ მონაკვეთში გიორგიმ გადაუხვია გზიდან და გადავიდა მინდვრისკენ. მას ეტყობოდა, რომ იყო ნასვამ მდგომარეობაში. შემომთავაზა სასმელი, რაზედაც მე უარი ვუთხარი.
ვკითხე, თუ რატომ ამოვედით ამ ადგილას და რა უნდოდა ჩემგან. მითხრა, რომ ჩემგან არაფერი არ უნდოდა, დამსხდარიყავით და გვესაუბრა. საუბრის დრო მე ვუთხარი, რომ ძალიან მიყვარდა, რაზედაც ის იცინოდა და არ უთქვამს, რომ მასაც ვუყვარდი. მე მას რამდენჯერმე ვთხოვე, რომ ის იყო ნასვამი და ჩავეყვანე სახლში, რაზეც უარი თქვა და მითხრა, რომ მასთან დავრჩენილიყავი. შემდეგ დამიწყო მოფერება, მერე ძიძგილაობა. დამიჭირა ხელები. ... წინააღმდეგობის გაწევის დროს, მე მანქანის კარების სახელურს თავი ჩამოვარტყი დაგონება დავკარგე. გონზე რომ მოვედი, გიორგიმ მითხრა, რომ მირეკავდნენ მობილურ ტელეფონზე და გამეგონებინა მათთვის, მაგრამ მე არ მინახავს. გიორგიმ ნახა ტელეფონის ნომერი და იყო მამაჩემის დარეკილი, მაგრამ მე მამაჩემისთვის არ გადამირეკავს. მე გიორგის ვკითხე, თუ რა გააკეთა. მან მიპასუხა, რომ ჩემთვის თითი არ დაუკარებია.

ამ ფაქტიდან დაახლოებით სამი კვირის შემდეგ, მე და გიორგი ისევ შევხვდით ქალაქ გურჯაანის ტერიტორიაზე, კერძოდ ხევისუბანში, სადაც მან კიდევ ერთხელ სცადა ჩემთვის შეურაცხყოფის მოყენება. მე შევეწინააღმდეგე, რის გამოც მან ვერ შეასრულა თავისი განზრახვა. ამის შემდეგ, მე კვლავ შევხვდი გიორგის 2012 წლის 02 იანვარს, ჩემს სახლთან ახლოს. იგი იმყოფებოდა თავისი კუთვნილი ავტომანქანით, მგონი სახ. ნომრით SIB 007. მე ჩავჯექი მისი ავტომანქანის წინა სალონში და წავედით 9 აპრილის ქუჩის მიმდებარე ტერიტორიაზე. ჩვენ მხოლოდ და მხოლოდ ვისაუბრეთ ზოგადად. მან შემომთავაზა, რომ მასთან მქონოდა სქესობრივი კავშირი. მე ვპასუხობდი უარით და დავაპირე ავტომანქანიდან გადმოსვლა, რაზედაც მან მითხრა, რომ დავმჯდარიყავი და წამიყვანდა სახლში და ასეც მოხდა. მე გიორგიმ მითხრა, რომ ამის შემდეგ მე მასთან დამერეკა მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ მასთან მექნებოდა სქესობრივი ურთიერთობა.
2012 წლის 31 იანვარს, მე მესიჯი მივწერე გიორგი სიბაშვილს, „არ გინდა მიიღო რისი მიღებაც გინდა და გგონია, რომ შენ გეკუთვნის მეთქი“. ამაზე მომწერა პასუხი, რომ გარკვევით მიმეწერა რას ვგულისხმობდი. შემდეგ მე დავურეკე მობილურ ტელეფონზე და ვუთხარი, რომ შემხვედროდა, რაზედაც დამთანხმდა. მე ამ დროს უკვე ვიყავი შემზადებული. დილით ადრე ავიღე მამაჩემის, დავით ნიკოლაშვილის კუთვნილი „ტამფულიოს“ სისტემის ცეცხლსასროლი იარაღი, რომელიც მამაჩემს ჩაკეტილი ჰქონდა რკინის კარადაში. მე ვიცოდი სეიფის გასაღები სადაც იყო, ამიტომ ავიღე, გავხსენი, გამოვიღე იარაღი და ჩავდე ჩემს ხელჩანთაში, იმ მიზნით, რომ მე გიორგი სიბაშვილი უნდა მომეკლა.
დაახლოებით დღის 17 საათზე, მე და გიორგი შევხვდით ქალაქ გურჯაანის კულტურის სახლის უკან, სადაც მოვიდა მეგობრის, ვინმე თემურის ავტომანქანით, სახელმწიფო ნომერი არ მახსოვს. მე ჩავჯექი ავტომანქანის წინა სალონში, გიორგის გვერდით. ვაპირებდი, რომ იქვე განმეხორციელებინა გასროლა, მაგრამ ვერ მოვახერხე. გიორგიმ დაძრა მანქანა და ჩავიდა გურამიშვილის ქუჩის ბოლოს. შემდეგ მე ვთხოვე, რომ წავსულიყავით ისეთ ადგილზე, სადაც ვიგუნდავებდით. მან მანქანა დაძრა და წავიდა ზიარის მიმართულებით. გავცდით პარკის ტერიტორიას, წავედით ზევით და მანქანა გადააყენა გზიდან მაყვლის ბარდებისკენ. გიორგი გადავიდა უკანა სავარძელზე და მთხოვა, მეც გადავსულიყავი.
მე ვუთხარი, რომ გადავსულიყავით თოვლში, რაზედაც მან უარი მითხრა. ვუთხარი, რომ ხელები მქონდა ჭუჭყიანი და თოვლით დავისველებდი, რის შემდეგაც მე გადმოვედი მანქანიდან, ავიღე თოვლი, დავისველე ხელები, მას ეჭვი რომ არ შეპარვოდა რაიმეში. მან ჩემს მოქმედებას ყურადღება არ მიაქცია, რადგან ლაპარაკობდა ტელეფონზე. ამ დროს, მე მივედი ავტომანქანასთან. არ ჩავმჯდარვარ, ისე ავიღე ხელჩანთა, რომელსაც აქვს რამდენიმე განყოფილება და დავიწყე იარაღის ხელით მოსინჯვა. იმ დროისთვის იარაღი უკვე გადატენილი და შემზადებული მედო ჩანთაში. გიორგიმ შემამჩნია ხელით რომ ვსინჯავდი ჩანთას და მითხრა, რას აკეთებო და ჩანთაზე მოკიდა ხელი და თავისკენ გაქაჩა. მე ამ დროს უცბად ამოვიღე ჩანთიდან იარაღი და დავუმიზნე გიორგის პირდაპირ.
ამ დროს, იარაღსა და გიორგის შორის ერთი მეტრი მანძილიც არ ყოფილა. ის იჯდა ავტომანქანის უკანა სავარძელში, მე ვიდექი წინა სავარძლის კარებთან და ისე მქონდა გიორგის მიმართულებით იარაღი დამიზნებული. ამაზე გიორგიმ დამიწყო ყვირილი, რას აკეთებ, ღმერთი არა გწამსო და დამიწყო ხვეწნა, რომ არ მომეკლა. მეუბნებოდა, რომ შევსულიყავით ეკლესიაში და მუხლდაჩოქილი მთხოვდა პატიებას. მეუბნებოდა, რომ დამეცალა და გადმოვიდოდა ავტომანქანიდან. ამ დროს მან გადასწია წინა სავარძელი და უცბად, ხელი მომკიდა იარაღის ლულაზე, გაწია გვერდზე, გადმოვიდა ავტომანქანიდან. მე ინერციით წავედი უკან, წავიქეცი. გიორგი ძირს დაეცა. იარაღზე ხელი გვეკიდა ორივეს და ამ დროს მოხდა ერთი გასროლა. შემდეგ გიორგიმ ეს იარაღი წამართვა, ჩამსვა მანქანაში, ვისაუბრეთ, რომ მე ვიყავი გიჟი და დამემუქრა მოკვლით. შემდეგ ვიღაცასთან დარეკა, რომელიც დაგვხვდა მშენებარე ეკლესიასთან, რა ავტომანქანა იყო, არვიცი. შემდეგ გიორგიმ მითხრა, რომ წავსულიყავი სახლში, მაგრამ მე ვუთხარი, რომ დაებრუნებინა იარაღი და ისე წავიდოდი, ან წავსულიყავით პოლიციაში მამამისთან და მომეყოლა, თუ როგორი შვილი ჰყავდა. ამის შემდეგ, ჩვენ მოვედით პოლიციაში“ - აღნიშნულია ჩვენებაში.
P.S. პოლიციის თანამშრომელი 21 წლის გიორგი სიბაშვილი კახეთის ვიცე-გუბერნატორის გიორგი სიბაშვილის ძმის შვილია. მისი მამა გოჩა სიბაშვილი კი გურჯაანის პოლიციის უფროსის მოადგილეა. დაკავებული ჟურნალისტის მამა დავით ნიკოლაშვილი კი ბიძინა ივანიშვილის მოძრაობა "ქართული ოცნების" ერთ–ერთი აქტიური მხარდამჭერია გურჯაანში.
Комментариев нет:
Отправить комментарий