დაწყებული სექსი და დანგრეული მომავალი...
ამბობს, რომ სექსი იმდენად პატარა ასაკში ჰქონდა, მომხდარი ვერცერთმა ვერ გააცნობიერა. ყველაზე მეტად იმისი სცხვენია, რომ სექსუალური ცხოვრება თანატოლ დეიდაშვილ ბიჭთან დაიწყო... ზუსტად ვერ იხსენებს, მაგრამ ამბობს, რომ 10 – 11 წლის ასაკშიც აკრძალულ თამაშს თამაშობდა. მშობლებსა და ახლობლებს ეჭვები არ გამოუთქვამთ, არც უცნაური ქმედება შეუნიშნავთ.
ყველაფერი კი ბავშვური თამაშით დაიწყო. ნათესავი ბავშვები ჯერ უბრალო თამაშებით ერთობოდნენ, შემდეგ ტელევიზორში ნანახი რამდენიმე სცენის გათამაშება გადაწყვიტეს. მალევე ოჯახური თამაშები ჩაენაცვლა. ასაკთან ერთად მათი გართობის მეთოდებიც დაიხვეწა. მშობლები მუშაობდნენ და ამბობს, რომ სკოლიდან დაბრუნებულს, რამდენიმე საათი თავისუფლება კიდევ ჰქონდა ხოლმე. გულწრფელად ყვება, რომ არცერთმა იცოდა, რას აკეთებდა და ყველაფერს თამაშის სახე ჰქონდა... იცოდნენ, რომ ტელევიზორში ნანახისთვის უნდა მიებაძათ, თუმცა არ ეგონათ, თუ რამე საშინელებას აკეთებდნენ. როცა ყველაფერში გაერკვნენ და მიხვდნენ მათი გართობა რასაც ნიშნავდა, უკვე ყველაფერი გვიან იყო. ამბობს, რომ ამ პერიოდს მალე გარდატეხის ასაკიც დაერთო და გრძნობებისა და ვნებების მოთოკვა ვერცერთმა ვეღარ შეძლო და ბიძაშვილების ვნებას ისევ თავაშვებულ თავისუფლება მიეცა... იმ წუთას მოწონდათ და რაკი ვითარების გამოსწორება შეუძლებელი იყო, აღარც შედეგებზე უფიქრიათ... სიამოვნებდათ და მორჩა!!!
ყველაფრისთვის წერტილის დასმა მას შემდეგ შეძლეს, როცა უკვე ერთმანეთისთვის თვალებში შეხედვისაც სცხვენოდათ, როცა გაუცნობიერებელ საქციელში გამოერკვნენ და მწარე რეალობის მოწმე გახდნენ. ძალიან დაიბნნენ, დეპრესია დაეწყოთ...
,,მოძველებული აზროვნება არ მაქვს, არც ნაადრევი სექსუალური ცხოვრება მიკვირს და დეპრესია ამას არ გამოუწვევია. ყველაზე დიდი შოკი ის იყო, რომ მართლა გაუცნობიერებლად ვაკეთებდით, თამაში გვეგონა და, ძალიან იმოქმედა იმ ფაქტორმა, რომ ეს ყველაფერი დეიდაშვილთან მოხდა... – სევდით ცრემლმორეული იხსენებს.
დეპრესია დიდხანს გაგრძელდა, სკოლის დამთავრებისთანავე თბილისს მიაშურა. ახლა წლინახევრის შვილს მარტო ზრდის. ამბობს, რომ ოჯახი არ შეუქმნია, შვილი ზუგდიდელი მამაკაცისგან ჰყავს, რომელიც წარსულის მიუხედავად ყველაფრის დავიწყებას დაპირდა და ცოლობა შესთავაზა. მალე ეს ყველაფერი ფარსი აღმოჩნდა... ის ბიჭიც დაიკარგა, ბავშვის დაბადების შემდეგ აღარც უნახავს. დეიდაშვილ ბიჭს კი თავისი ოჯახი აქვს და მათი წარსულის შესახებ არავინ იცის... მასთან მას შემდეგ აღარ უსაუბრია. საიდუმლო შინაგანად ღრღნის, ამბობს მთლიანად მანადგურებსო და რაკი ინკოგნიტოდ მაგრამ ყველაფერს გულწრფელად ყვება, მიაჩნია, რომ ამით შვებას იგრძნობს...
ფინანსური პრობლემები არ აქვს, თორემ ალბათ ვერც ბავშვის გაზრდას მოვახერხებდი და გავგიჟდებოდიო... თბილისში, ბანკის ერთ-ერთ ფილიალში მუშაობს, მაღალი ანაზღაურება აქვს. ჰყავს მეგობარი მამაკაცი, რომელიც ცოლ-შვილიანია, მაგრამ ტკივილს უმსუბუქებს. იძულებულია, ასეთი ცხოვრების სტილს შეეგუოს. სხვებისგან განსხვავებით ბავშვობის გახსენება არ უნდა, რადგან მისთვის წარსული ტკბილ ბავშვობასთან არ ასოცირდება. ქიზიყის კითხვაზე, ხომ არ იყო თავდაპირველად დეიდაშვილის მხრიდან დაშინების ან იძულების მომენტები - ხაზგასმით ამბობს, რომ ისინი და-ძმებივით იზრდებოდნენ, მშობლები ერთად ხშირად ტოვებდნენ. სხვაგვარად არავის უფიქრია, მაგრამ თამაშები აკრძალულ მეთოდებში ისე გადაიზარდა, ვერაფერს მიხვდნენ... როცა მიხვდნენ მაშინ კი აღარაფრის შეცვლა შეეძლოთ.
ამიტომაც გაურბის წარსულს... ცდილობს, დედოფლისწყაროსგან თავი შორს დაიჭიროს. ძნელია საკუთარი ფესვები დაივიწყო, მაგრამ როცა ეს ყველაფერი საშინელ ფაქტებთან ასოცირდება, მაშინ ყველაფერი შესაძლებელი ხდება... /ქიზიყი/ შორენა ბერიძე
Комментариев нет:
Отправить комментарий